روش?های پایدارسازی دیواره?های گود و مقابله با آب زیرزمینی در ایستگاههای n و w خط 7 مترو تهران

خط 7 مترو تهران به طول 26 کیلومتر و شامل 26 ایستگاه در آبرفت های تهران در حال اجرا می باشد. این خط با امتداد شمال غرب به جنوب شرق تهران، مراکز مهم دانشگاهی، بیمارستانی و بازار تهران را به مناطق مسکونی متصل می کند و با خطوط 1، 2 و 4 مترو تهران تقاطع دارد. ایستگاه های مورد بررسی این تحقیق شامل ایستگاه n7 واقع در تقاطع بزرگراه نواب صفوی و خیابان هلال احمر در آبرفت های سری c تهران و ایستگاه w7 واقع در شهرک قدس در آبرفت های سری a تهران می باشد. در دو ایستگاه مذکور دو نوع خاک شامل خاک دستی تا حداکثر عمق 8 متری و خاک طبیعی وجود دارد. سطح تراز آب زیرزمینی در دو ایستگاه n7 و w7 به ترتیب در اعماق 5/19 و 4 متری قرار دارد. به منظور جلوگیری از افت زیاد سطح آب زیرزمینی و متأثرشدن برجهای مسکونی 20 طبقه مجاور ایستگاه w7 در اثرگودبرداری و آبکشی، دیوار آب بند دیافراگمی در ابعادی به طول 160، عرض 16، عمق 20 و ضخامت 8/0 متر احداث می گردد. در این صورت تراوش آب به درون گود فقط از کف امکان پذیر می باشد. برای محاسبه نشت در ایستگاه های n7 و w7، با توجه به تراز آب زیرزمینی و نفوذپذیری خاک، از نرم افزار seep/w از مجموعه ژئواستودیو استفاده گردیده است. با توجه به تحلیل های صورت گرفته توسط این نرم افزار، دبی ورودی به ایستگاه w7 در واحد عرض واحد در حدود m3/s6-10 × 0233/1 و در ایستگاه n7 برابر m3/s 6-10 × 3317/1 برآورد شده است. در ایستگاه های n7 و w7 به منظور جلوگیری از ورود آب به کف گود از چاه های زهکشی استفاده می گردد. علاوه بر این، در ایستگاه n7 از روش زهکشی ثقلی نیز استفاده گردیده و سطح آب زیرزمینی پس از زهکشی، به پایین تر از کف گود منتقل گردیده است. با این وجود عملیات احداث این ایستگاه ها بدون وجود مشکل آب زیرزمینی در حال انجام می باشد. برای تحلیل پایداری شیب ها در محدوده ساختگاه ایستگاه های n7 و w7، از یک روش تعادل حدی، با بکار گرفتن نرم افزار slide 5.0 (rocscience, 2003)، استفاده گردید. در این نرم افزار علاوه بر استفاده از داده های سطح آب زیرزمینی، از پارامترهای مقاومت برشی و دانسیته خاک نیز استفاده شده است. در این تحلیل ها، به علت موقتی بودن گود و کیفیت مطالعات انجام شده، محاسبات با ضریب ایمنی بین 2/1 تا 3/1صورت گرفته است. با توجه به چنین ضرائب اطمینانی، در عمق 25 متری، دیواره های گود ایستگاه های مذکور در تندترین شیب، با شیبی در حدود 56 درجه پایدار خواهند بود. طبق آنالیز انجام شده، برای پایدارسازی دیواره های گود این ایستگاه ها از روش های مختلف استفاده گردیده است. در ایستگاه n7، از شمع، سیستم مهار متقابل، مش بندی و بتن پاشی، میخکوبی و میل مهار و در ایستگاه w7 فقط از دیوار دیافراگمی استفاده شده است.